Kornel Makuszyński
Urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju jako jedyny syn i siódme dziecko Edwarda i Julii Ogonowskich. Gimnazjum imienia J. Długosza ukończył we Lwowie. W roku 1902 debiutował sonetami zamieszczonymi w Tygodniku Literackim dodatku Słowa Polskiego pod red. Jana Kasprowicza. Po ukończeniu Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jana Kazimierza podjął studia na wydziale Filologii Polskiej i Romańskiej w Paryżu w latach 1908-1910.
Po śmierci ojca w 1894, młody Kornel sam zarabiał na swoje utrzymanie, początkowo udzielając korepetycji, potem pracując jako dziennikarz. W roku 1905 został stałym recenzentem teatralnym Słowa Polskiego. Pierwszą książkę Połów gwiazd wydał w roku 1908. Odbył kilka podróży po Europie do Włoch, Francji w towarzystwie Kasprowicza, Staffa i Orkana.
W roku 1914 po wybuchu wojny, która zastała go na Litwie został wraz z żoną Emilią wywieziony w głąb Rosji. Do Lwowa powrócił w 1915 roku i tu wraz z Jakubem Gliksonem zajął się organizowaniem teatru, obejmując jednocześnie kierownictwo literackie Teatru Miejskiego.Ponownie został wywieziony do Kijowa jako zakładnik.
Tu był kierownikiem Teatru Polskiego Stanisławy Wysockiej i prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich. Z końcem 1918 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie w latach 1920-1924 był redaktorem literackim i krytykiem teatralnym Rzeczypospolitej, współpracując jednocześnie jako sprawozdawca teatralny z innymi czasopismami.
W roku 1926 otrzymał państwową nagrodę literacką za Pieśń o Ojczyźnie, a w roku 1931 Zakopane przyznało mu tytuł Obywatela Honorowego. Od 1937 roku był członkiem Polskiej Akademii Literatury. Okres okupacji hitlerowskiej spędził w Warszawie. Po upadku Powstania Warszawskiego, przebyciu obozu w Pruszkowie i przymusowym pobycie w Opocznie zamieszkał na stałe w Zakopanem.
Aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta, szczególnie miłością darząc dzieci, z którymi często spotykał się w salach szkolnych lub sanatoryjnych podczas licznych odczytów. Kornel Makuszyński jest autorem ponad pięćdziesięciu książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Jego twórczość to nie tylko humor, żart, nie tylko sensacja, awantura i lekkomyślność, przygoda młodości, ale wiara w potęgę uśmiechu, w ludzkie serce.
Zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzysku. W Zakopanem znajduje się też jego muzeum. Tamże odbywa się turniej brydżowy Jego imienia. Od 1994 przyznawana jest Literacka Nagroda im. K. Makuszyńskiego.
UTWORY KORNELA MAKUSZYŃSKIEGO
1900 Połów gwiazd
1919 Szewc Kopytko i kaczor Kwak
1945 Perły i wieprze
1917 Po mlecznej drodze
1918 Słońce w herbie
1925 Bezgrzeszne lata
1955 O dwóch takich, co ukradli księżyc
1938 Panna z mokrą głową
1933 Mały chłopiec
1935 Wyprawa pod psem
1936 Wielka brama
1936 Awantura o Basię
1937 O wawelskim smoku
1937 Szatan z siódmej klasy
1937 Przyjaciel wesołego diabła
1938 Wanda leży w naszej ziemi
1940 Szaleństwa panny Ewy
1946 List z tamtego świata
1946 Rzeczy wesołe
1956 Kartki z kalendarza
1951 Perły i wieprze
1957 Awantury arabskie
1960 Romantyczne i dziwne powieści
1983 Dziewięć kochanek kawalera Dorna
1985 Za króla Piasta Polska wyrasta
1989 Uśmiech Lwowa
Bardzo dziwne bajki
Legenda o św. Jerzym
Orlice
Moje listy
Radosne i smutne
Pieśń o Ojczyźnie
Dusze z papieru
Człowiek znaleziony nocą
Król Azis
Narodziny serca
O duchach, diabłach i kobietach
Śmieszni ludzie
Wycinanki
Ze środy na piątek
Żywot Pani
Z MARIANEM WALENTYNOWICZEM
1933 120 Przygód Koziołka Matołka
1933 Druga Księga przygód Koziołka Matołka
1934 Trzecia Księga przygód Koziołka Matołka
1934 Czwarta Księga przygód Koziołka Matołka
1935 Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki
1936 Fiki-Miki dalsze dzieje, ten kto czyta, ten się śmieje
1938 Na nic żale, na nic krzyki, koniec przygód Fiki-Miki
